اختلاف داخلی و سرکوب عادی خود

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

از بدو تولد ، یک فرد در خانواده والدین ساخته می شود. الزامات ، انتظارات ، ممنوعیت ها ، نسخه ها به او اختصاص داده می شود. اول - از والدین. بعدا - از معلمان در مدرسه

کودک با محیط سازگار است. او نمی تواند مقاومت کند ، زیرا روان هنوز به بلوغ نرسیده است بچه کوچک:

• از تنهایی متنفر است ؛
• وابسته به والدین (مستقل نیست) ؛
• سرخوردگی را تحمل نمی کند (حالتی که نیاز برآورده نمی شود).

کودک از 3 راهکار مقابله ای استفاده می کند:

• سرکوب خود (سرکوب "من می خواهم" ، "من علاقه مند هستم") ؛
• درونی سازی (جذب دیگران ، تبدیل "دیگران از من می خواهند" به "من نیاز دارم ، باید")
• تکمیل واقعیت با تخیل (تخیل).

بیایید ببینیم در نتیجه داخلی سازی چه اتفاقی می افتد.

خواسته های بسیاری از افراد خطاب به کودک است. آنها برای کودک بی چون و چرا هستند ، بزرگسالان قوی آنها را تحمیل می کنند و آنها را مجبور به پذیرش می کنند. کودک آنها را جذب می کند ، شروع به در نظر گرفتن آنها "خود" می کند.

به طور کلی ، بیشتر انگیزه ها (خواسته ها ، آرزوهای زندگی) خواسته های درونی هستند. "باید" درونی شدن "خواسته" کسی است.

از آنجا که الزامات متناقض هستند ، و در عین حال کودک همه آنها را یاد می گیرد ، بدون انتقاد و فیلتر ، تعارضات درون فردی به دست می آید. به خاطر آنها ، فرد ناسازگار (ناسازگار) می شود.

هنگامی که کودک بزرگ می شود ، می تواند روابط خود را با جهان از نقطه نظر خودمختاری ایجاد کند و نیازهای خارجی آموخته شده قبلی را به طور انتقادی مرور کند. یا استراتژی های سازگاری کودکان را حفظ کنید و تمام زندگی خود را با تحقق نسخه های متناقض اجتماعی سپری کنید.

در طول زندگی ، فرد به منظور برآوردن "نیازهای اجتماعی" خود (شناخت ، ساختار زمان ، شاید "گرمای احساسی") با سیستم های اجتماعی (خانواده ، گروه کاری ، شرکت دوستانه ، کلیسا) ادغام می شود. او در ورطه روابط اجتماعی گرفتار می شود. پیوندهای اجتماعی ، به صورت تصویری ، "یک باشگاه ارتباطی با هزینه ورودی زیاد" است. برای برآوردن نیازها ، و نه همیشه رضایت با کیفیت ، فرد موظف است خود را با محیط اجتماعی وفق دهد.

بسیاری از خواسته ها از یک فرد از محیط اجتماعی است. از همسران ، از "دوستان" ، از همکاران در محل کار … آنها یا آموخته های دوران کودکی را تقویت می کنند ، یا چیز جدیدی اضافه می کنند. این منجر به افزایش درگیری ها و ناسازگاری های داخلی می شود. بنابراین ، مرد معمولی در خیابان در وضعیتی از اختلال مزمن داخلی زندگی می کند.

در دوران کودکی ، کودک به طور سیستماتیک سرکوب می شود. در نتیجه ، فرد عادت مداوم سرکوب خود را ایجاد می کند.

شخص معمولی در خود سرکوب می کند:

• احساسات ، احساسات ، احساسات بدن. البته نه همه آنها ، اما بسیاری از آنها. او آنها را احساس نمی کند ، در درون خود تشخیص نمی دهد ، از آنها آگاه نیست. در عین حال ، آنها خود را از طریق صدا ، حالات چهره ، حالت بدن و غیره نشان می دهند.
• واکنش های اعتراضی خشم ، نفرت ، کینه ، حسادت ، نارضایتی ، ناراحتی. اینها احساسات "به ویژه ممنوع" هستند. این ایده که یک فرد باید "مثبت" و "مدارا" باشد ، در ذهن مردم ایجاد شده است. دائمی مزمن
• خواسته ها. که اجرای آن به دلیل کمبود منابع یا رضایت شخص دیگر غیرممکن است. چنین خواسته هایی از آگاهی سرکوب می شوند ، حضور آنها به طور کلی رد می شود ، اغلب هدف میل به طور مصنوعی بی ارزش می شود.

دو نوع سرکوب خود وجود دارد:

• وقفه در خود زمانی است که فرد با تلاش ارادی ، تنش عضلانی ، عقلانی شدن ، حالتها یا اعمال داخلی خود را که ممنوع ، غیرقابل قبول یا غیرممکن به نظر می رسد متوقف می کند. انفعال اجباری
• خود -اجبار - وقتی شخصی با تلاش ارادی خود را مجبور می کند آنچه را که باعث اعتراض او می شود انجام دهد. فعالیت اجباری این برای انسان بسیار بیشتر از انفعال اجباری است.

وقتی تعداد زیادی از مردم در یک منطقه کوچک (در یک آپارتمان ، در یک شهر ، در یک سیاره) با هم زندگی می کنند ، خویشتن داری اجتناب ناپذیر است. سوال در میزان این خویشتن داری است. هنگامی مشکل ایجاد می شود که:

• تحقق آن متوقف می شود.
• بیش از حد (غیر منطقی ، غیر ضروری ، حتی در مواردی که کاملاً ممکن و قابل قبول است) می شود.
• به ضرر خود تمام می شود (حتی اگر برای دیگران مفید باشد).

با سرکوب مزمن خود ، فرد در چیزی که احساس رضایت می دهد ، خود را "خروجی" می گذارد. و این "چیزی" هیپرتروفی است (خرید ، پرخوری). اعتیاد اغلب به این شکل شکل می گیرد و ایجاد می شود.