کودکان عادی: وقتی نیازی به مراجعه به روانشناس ندارید

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

نویسنده: کاترینا دمینا

رفتار خوردن "عجیب"

خوب: منوی شش یا هفت مورد داشته باشید و موافقت نکنید هر چیزی را از محدوده ناآشنا امتحان کنید. این اوتیسم یا اسکیزوفرنی نیست. این خوانایی طبیعی است و از سلیقه افراد پیروی می کند. این یکی از قدیمی ترین مکانیسم های تکاملی است که از مسمومیت دسته جمعی و مرگ فرزندان جلوگیری می کند. یعنی وقتی کودک تا نوجوانی فقط پیراشکی ، پوره سیب زمینی ، سوسیس با مارک کاملاً یکسان می خورد ، میوه نمی خورد / فقط سیب / فقط نارنگی / فقط در صورت پوست کندن ، گوشت فقط بررسی می شود ، بدون هیچ چیز اصلاً نمی خورد سس / بدون سس گوجه فرنگی ، در خانه غذا نمی خورد و خوردن در مادربزرگم - این به خودی خود معنی ندارد! فقط نادیده بگیرید. در پایان ، زندگی برای شما آسان تر است زیرا می دانید که می توانید سه روز یک قابلمه ماکارونی بپزید و گول نخورید.

غیرطبیعی: اگر از هر ظرفی به جز یک یا دو مورد استفراغ کند. اگر کودک لاغر است ، وزن اضافه نمی کند یا علائم واضحی از چاقی دارد. صریح - این بدان معنا نیست که "هنگامی که روی گلدان می نشیند روی شکم دو تا می زنیم" ، این بدان معناست که "از نظر سن و قد ، بیش از 20 weigh وزن دارد". و متخصص غدد این را تایید می کند.

بیش از حد ساکت / خجالتی

این طبیعی است: در جشنی که در جشن تولد کودکان در کافه برگزار می شود با جیغ زدن به جمع کودکان ناآشنا عجله نکنید ، اما بی سر و صدا بایستید و 10-15 دقیقه دست پدر را بگیرید. سپس بروید ، گوشه ای بنشینید ، تماشا کنید. طبیعی است که به انیماتور نزدیک نشوید ، درگیر خشم عمومی نشوید ، در مسابقات پر سر و صدا با طناب کشی شرکت نکنید ، جاذبه ها را دوست نداشته باشید ، از رفتن به سیرک خودداری کنید ، در سینما گریه نکنید. این بسیار بسیار مفید است که در اولین تماس به غریبه ها نزدیک نشوید ، از شرکت ها و گروه های نوجوانان در خیابان اجتناب کنید ، از دست دادن با غریبه ها خودداری کنید.

همه اینها یک چیز را نشان می دهد: فرزند شما دارای یک سیستم عصبی طبیعی و سالم است. او به خوبی از مرزهای خود و دیگران آگاه است ، به وضوح بین خود و غریبه ها تمایز قائل می شود

شاید او در آینده از بسیاری مشکلات مرتبط با تکانشگری و کشیدن به شرکت های مشکوک اجتناب کند.

غیر عادی: او اصلاً نمی تواند با کسی تماس بگیرد ، حتی یک دوست هم وجود ندارد ، از رفتن به زمین بازی امتناع می کند ، اگر مهمانان به خانه بیایند گریه می کند.

دوستان خیالی ، بازی مورد علاقه

اشکالی ندارد سالها یک چیز را بازی کنید ، یک کارتون را 500 بار تماشا کنید. به یک اسباب بازی جدید به جای اسباب بازی قدیمی و فرسوده بسنده نکنید. یک دوست خیالی داشته باشید ، با او صحبت کنید ، یک مکان جداگانه برای او در ماشین ، روی میز ، در رختخواب بخواهید. تولد او را جشن بگیرید و برای هدیه پول پس انداز کنید. این دلیلی بر این نیست که فکر کنید فرزند شما توسط همه تنها و رها شده است ، او نمی داند چگونه با همسالان خود ارتباط برقرار کند و شما زمان کمی را به او اختصاص می دهید. این یک بازی است ، یک مرحله ضروری توسعه است.

از نامه ای: "دختری 3 ، 5 ساله ، کارتون" عصر یخبندان "را تماشا کرد و اکنون با این مارتن لعنتی ، باک ، همه جا قدم می زند. او با صدای خود صحبت می کند ، عمیقا می خندد ، تمام اعمال خود را کپی می کند. دکتر ، نگرانم! " گروهی دوستانه از روانشناسان: "برای مراجعه فوری به روانپزشک! کودک توهم می زند ، واقعیت را آزمایش نمی کند! " آقایان رحم کنید ، چه نوع واقعیتی را در سه سال آزمایش می کنید؟ این هنجار سنی است!

غیر عادی: او روزها در یک تبلت می نشیند ، نمی توان آن را تکه تکه کرد ، کارتون هایی را برای هیستریک درخواست می کند ، بازی نمی کند و نمی تواند به جز بازی های الکترونیکی کاری انجام دهد ، در صورت از دست دادن رایانه خود تهدید به خودکشی می کند.

تجربه از دست دادن

طبیعی است: عزاداری برای مرگ حیوان خانگی ، غم و اندوه طولانی در مورد ترک خانواده پدر ، تجربه مرگ مادربزرگ. به همین ترتیب ، اشکالی ندارد که همه اینها را انجام ندهید.

کودک ممکن است خیلی کوچک باشد تا بفهمد چه اتفاقی افتاده است ، یا اصلاً متوجه نشده که اتفاقی افتاده است (مادر بزرگ در شهر دیگری زندگی می کرد ، آخرین باری که یکدیگر را دیدند زمانی بود که کودک یک و نیم ساله بود).همستر نمی تواند دوست داشته شود ، سگ او را ترساند و بوی بدی داد ، این واقعیت که پدرش خانواده را ترک کرد ، زیباترین یکشنبه های با هم بود و رسوایی های مداوم بین والدین نبود.

بنابراین ، والدین عزیز ، من از شما خواهش می کنم: به دست نیاورید! بله ، واقعاً دلایل جدی برای تماس با متخصصان وجود دارد. اساساً ، آنها به تغییرات شدید یا مداوم در وضعیت کودک مربوط می شوند: یک سرزندگی شاد و سرزنده وجود داشت - او ناگهان ساکت و غمگین شد. همیشه غذا می خورد (حتی نمی خورد ، اما می خورد) - ناگهان شروع به امتناع از غذا کرد. من با شادی و اشتیاق به دیدار پدربزرگ و مادربزرگم رفتم - ناگهان او قاطعانه امتناع کرد ، حتی زیر تخت پنهان شد. اینجاست که باید نگران شوید و در مورد دوم ، نگران باشید.

برای کودکان نوپا ، هنجارهای رشد بسیار واضح و قابل دسترسی وجود دارد: هنگامی که کودک باید سر خود را نگه دارد ، بنشیند ، راه رفتن را شروع کند ، شروع به صحبت کند. برای کودکان پیش دبستانی و دبستانی ، تجربه فرزند شما وجود دارد. به نظر شما همه چیز مرتب است؟ آیا او به طور متوسط مستقل است ، وقت کافی را در خیابان می گذراند ، آیا حداقل یک دوست واقعی دارد ، آیا به مدرسه می رود؟ آرام باشید و به کار خود فکر کنید.