رابطه بزرگسالان چیست؟

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

کل فرهنگ ما به نحوی عشق عصبی را توصیف می کند. فیلم ها ، رمان ها ، آهنگ ها - همه چیزهایی که مردم بر آن تکیه می کنند ، ایده خود را در مورد این احساس شکل می دهند. در آنها ، عشق با اشتیاق ، یک احساس همه جانبه ، حتی تا حدی وسواس با دیگران نشان داده می شود. به خاطر چنین عشقی ، افراد مرتکب اعمال دیوانه واری می شوند ، آنها آماده تحمل رنج هستند ، که از ویژگیهای ضروری روابط محسوب می شود. طوفان احساسات ، درام ، راز و اشتیاق - همه اینها بسیار جذاب است و فروش خوبی دارد.

حتی روانشناسان ، از جمله خود من ، بیشتر در مورد این ناهنجاری می نویسند تا در مورد اینکه یک رابطه بالغ و سالم چگونه می تواند باشد. زوج های بالغ به ندرت به روانشناس مراجعه می کنند. آنها از طریق درمان و کار رابطه بالغ می شوند.

برای پر کردن شکاف در ایده "عشق بزرگسالان" ، تصمیم گرفتم این مقاله را بنویسم.

اولین چیزی که در نگاه به یک رابطه سالم توجه شما را جلب می کند ، خودکفایی قابل توجه شرکا است. مالکیت در آنها وجود ندارد ، اما اعتماد وجود دارد. شرکا به جای اینکه از آنها برای برآوردن نیازهای خود استفاده کنند به یکدیگر احترام گذاشته و تحسین می کنند. برخلاف روان رنجور: "من نمی توانم بدون تو زندگی کنم!" هیچ کس نمی گوید: "شما باید در کنار من باشید تا احساس خوبی داشته باشم!" و با ترس از اینکه او را ترک کند ، با رعایت الزامات شریک ، به خود خیانت نمی کند.

احترام به شریک زندگی به شما اجازه نمی دهد که به او نگاه کنید: "من بهتر می دانم چه چیزی برای شما خوب است" ، "همانطور که گفتم (a) انجام دهید!" وقتی سعی می کنیم طرف مقابل را مجبور کنیم آنچه را که فکر می کنیم درست است انجام دهد ، او شروع به دفاع از خود در برابر کنترل و فشار می کند. اغلب به توهین و ضد اتهام می پردازد.

در حالی که احترام به نیازها ، محدودیت ها و ویژگی های شخص دیگری ما را به همکاری تشویق می کند و به دنبال فرصت هایی برای استراتژی برد-برد هستیم.

رابطه بزرگسالان اتحادیه ای برابر است که در آن هر کس مسئولیت احساسات ، کلمات و رفتار خود را بر عهده می گیرد. اگر همسرتان را مسئول خوشبختی خود بدانید ، وقتی به خواسته خود نمی رسید احساس کینه و عصبانیت می کنید. اما دیگری نمی تواند مسئول این واقعیت باشد که ایده های او در مورد خوشبختی با شما مطابقت ندارد. شما می توانید انتظارات خود را با قابلیت های دیگری مطابقت دهید. و اگر شریک زندگی شما به دلایلی نتواند نیازهای شما را برآورده کند ، می توانید از خود مراقبت کنید.

پذیرفتن مسئولیت خود به معنای سرزنش نکردن دیگری به خاطر این واقعیت است که زندگی شما آن چیزی نیست که دوست دارید باشد. اگر نمی توانید کاری را که برای شما مهم است یا آنچه دوست دارید انجام دهید ، زیرا توسط دوم تأیید نشده است ، مشکل شما است نه او. اگر دیگری مسئولیت خود را بر عهده نمی گیرد و شما آن را بر عهده خود می گیرید ، مسئولیت اضافه بار شما نیز بر عهده شما است.

یک رابطه سالم همچنین با توانایی به اشتراک گذاشتن مشخص می شود: برای آنچه در یک رابطه احساس می کنید ، شما مسئول هستید ، برای آنچه که شریک احساس می کند ، او مسئول است. هیچ کس نمی تواند احساس دیگری را به دیگران القا کند و بدون رضایت او نمی تواند دیگری را کنترل کند. اگر یکی از عزیزان از رفتار شما آزرده خاطر شده است ، این تقصیر شما نیست ، بلکه انتخاب اوست که اینگونه واکنش نشان دهد.

مسئولیت همچنین این حق را دارد که آنچه را که برای شما مناسب است انتخاب کنید ، این توانایی مدیریت زندگی شما است و انتقال آن به مدیریت دیگران ، حتی نزدیکترین افراد ، نیست.

در مشارکت بالغ ، افراد در تحقق خود از یکدیگر حمایت می کنند. یکی به دیگری کمک می کند تا به خواسته خود برسد. اول از همه ، این پشتیبانی در توسعه است ، زیرا خود شریک آن را می بیند. کمک و مراقبت در یک زوج راهی نیست که دیگران را به بدهی وادار کند یا وفاداری آنها را خریداری کند. این یک معامله عاشقانه نیست ، جایی که هرکسی محاسبه می کند که چقدر با دیگری کار کرده است ، تا بعدا سود سهام خود را مطالبه کند.و این نجات نیست ، جایی که یکی مشکلات دوم را حل می کند و او را از بدبختی ها و بحران ها بیرون می آورد و از احساس مسئولیت در برابر انتخاب خود جلوگیری می کند و به او اجازه نمی دهد که عمل را بیاموزد.

برای یک فرد بالغ ، توانایی دادن نشان دهنده قدرت و فراوانی خود است. او در لحظه ای می بیند که می بیند حمایت او به قوی شدن دوم کمک می کند. و نتیجه شریک لذت او را به ارمغان می آورد.

در چنین رابطه ای ، افراد با چشمان باز به یکدیگر نگاه می کنند ، یک شخص واقعی را می بینند و نه تصویری یخ زده. این امر زمانی امکان پذیر است که شرکا صمیمانه به یکدیگر علاقه مند باشند ، صرف نظر از اینکه چند سال در کنار هم زندگی کرده اند. هنگامی که آنها آماده می شوند دیگری را به خاطر شخصیت خود بپذیرند ، با شایستگی ها و معایب خود ، بدون قضاوت یا تلاش برای بازسازی او در مورد مناسب تر.

یکی از ویژگیهای مهم روابط بالغ ، توانایی صحبت صریح و صمیمانه با یکدیگر است. اگر زن و شوهر بدون ترس از اینکه حرفها یا اعمالشان تخفیف ، انتقاد یا طعنه به خود بگیرد ، می توانند بسیار مقاوم شوند. وقتی شخصی وجود دارد که می توانید به او اعتماد کنید و می توانید روی حمایت او حساب کنید ، بسیار ارزشمند است. در این رابطه ، هر دو امن هستند.

البته ، وقتی من درباره روابط بالغ صحبت می کنم ، منظور من این نیست که آنها کامل هستند. آنها دارای تضاد علایق ، اختلاف نظر و احساسات مختلف هستند. در عین حال ، هر کاری که همسران انجام می دهند ، آنها هدف مشترک ازدواج خود را به یاد می آورند - زندگی مشترک با خوشحالی برای همیشه بعد. آنها به یاد دارند که در یک قایق هستند و نمی خواهند آن را تکان دهند. آنها مسئولیت مشارکت هایی را که در حال حاضر در رابطه خود دارند انجام می دهند. و این روابط برای آنها همیشه مهمتر از نوعی سکوت یا تعارض موقعیتی است.

در این روابط ، افراد با یکدیگر صحبت می کنند و سعی می کنند نظر دیگران را بشنوند و بفهمند. حتی اگر آنها با او مخالف باشند. هیچ کس خود را موظف نمی داند که با چیزی که مناسب او نیست موافقت کند ، فقط به این دلیل که دیگری وضعیت را متفاوت می بیند. و نیازی به این کار از طرف شریک ندارد. اما این بدان معنا نیست که همسران سازش نمی کنند. آنها موافقت می کنند تا همه احساس خوبی داشته باشند. و کسی می تواند بدون احساس قربانی تسلیم شود.

یک رابطه سالم قطعاً رابطه ای است که در آن هر دو خوب هستند. خیلی بهتر از انفرادی. حضور دیگری هر دو را قوی تر ، متعادل تر و ضعیف تر می کند. درعین حال ، تعامل آنها امکان فضای خود و احترام به مرزها را باقی می گذارد. با تکمیل یکدیگر ، همسران شخصیتهای جداگانه جداگانه ای باقی می مانند.

کلماتی مانند قابلیت اطمینان ، وفاداری ، درک ، صداقت ، حمایت متقابل ، توسعه و علاقه با چنین روابطی مرتبط است. شاید تماشای فیلمی در مورد چنین رابطه ای چندان جالب نباشد ، اما به نظر من ، برای خانواده ، این دقیقاً همان چیزی است که مورد نیاز است.