درمان اعتیاد به الکل چیست؟

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

برای اینکه بدانید درمان اعتیاد به الکل چیست ، ابتدا باید بفهمید که خود الکلیسم چیست. یا ، در غیر این صورت ، برای درک اینکه چرا یک فرد همچنان با کمک الکل به طور مداوم به تخریب خود ، زندگی و شخصیت خود ادامه می دهد؟ یا به عبارت دیگر ، آیا همه اینها واقعاً ارزش لذت بردن از او را دارد؟

و در اینجا باید اولین نکته بلافاصله مورد توجه قرار گیرد. نوشیدن الکل تنها در مراحل اولیه ایجاد وابستگی به الکل لذت می برد. در این مرحله ، الکل با عملکرد شیمیایی خود ، مرکز لذت مغز را تحریک می کند و آن را مجبور به تولید مقادیر اضافی "هورمون های لذت" می کند ، که باعث ایجاد حالت سرخوشی پس از نوشیدن الکل می شود. در مراحل بعدی ایجاد وابستگی فیزیولوژیکی به الکل ، تغییرات زیر در مرکز لذت مغز اتفاق می افتد: بدون الکل ، دیگر قادر به تولید "هورمون های شادی" کافی برای حالت طبیعی نیست. این خود را در حالت های افسردگی ، تحریک ، بی علاقگی ، کسالت و غیره نشان می دهد. در متانت اما حتی هنگام مصرف الکل ، مرکز لذت دیگر قادر نیست مقدار کافی از مواد لازم برای سرخوشی را تولید کند ، بلکه فقط می تواند حالت افسردگی را تسکین دهد. بنابراین ، در مراحل پیشرفته الکلیسم ، نوشیدن الکل تقریباً هیچ لذتی را به همراه ندارد. در حال حاضر فرد فقط برای رهایی از افسردگی در حالت هوشیاری استفاده می کند.

به این حالت افسردگی در هوشیاری به دلیل کار ناکافی مرکز لذت مغز ، سندرم پس از ترک (PAS) می گویند. علائم آن: کاهش سطح شادی (افسردگی ، افسردگی ، بی تفاوتی ، اشتیاق ، کسالت ، احساس خلاء درونی و غیره) ، افزایش سطح برانگیختگی و کاهش کنترل احساسات (تحریک پذیری ، اضطراب ، نوسانات غیر منطقی خلق و خوی از سرخوشی به سوداوی ، احساسی طغیان ، و غیره) و غیره) ، مشکل در تفکر انتزاعی (مشکل در بی احساسی ، ارزیابی بی طرفانه موقعیت ، مشکل برنامه ریزی ، مشکل در تصمیم گیری و غیره) و علائم دیگر. با تشدید PAS ، زندگی هوشیار غیرقابل تحمل می شود و بدن برای تسکین این بیماری مصرف الکل را به عنوان دارو "نیاز" می کند. از نظر بیولوژیکی ، تشدید PAS دلیل اصلی بازگشت به مصرف الکل است.

با توجه به این که در چنین مراحل پیشرفته الکلیسم ، واکنش فیزیولوژیکی به مصرف الکل نیز تغییر می کند ، که در بیشتر موارد با از دست دادن کنترل دوز آن همراه است ، می توان تصویر کامل مجموعه ای از دوره های متانت و سوء استفاده را توضیح داد. معتاد که از مشکلات سوء استفاده های بی رویه خسته شده است ، تلاش می کند "ترک" کند. پس از پایان خماری ، دوره کوتاهی از "سرخوشی متانت" وجود دارد که پس از آن PAS فرا می رسد. وقتی تشدید می شود ، فرد نمی تواند تحمل کند و "تصمیم می گیرد" برای کاهش وضعیت خود بنوشد. در عین حال ، به دلیل از دست دادن کنترل دوز ، او دوباره مست می شود یا به یک پرخوری جدید می پردازد ، پس از آن دوباره مدتی (یا بار دیگر برای همیشه) "برای ترک" تلاش می کند. در عین حال ، با هر چرخه ای از این نوع ، اعتیاد فقط پیشرفت می کند ، و سوءاستفاده و PAS فقط شدیدتر می شوند.

هیچ درمان پزشکی برای PAS وجود ندارد. بلکه می توان این بیماری را با کمک داروهای ضدافسردگی برطرف کرد ، اما این مرکز لذت را بازیابی نمی کند و هنگامی که دارو لغو شود ، PAS با تمام قدرت به عقب باز می گردد. خوشبختانه وقتی استفاده از الکل و سایر مواد روانگردان متوقف شود ، کار مرکز تفریحی به تدریج به خودی خود برمی گردد ، اگرچه در یک دوره نسبتاً طولانی. بنابراین ، حادترین دوره PAS سه ماه طول می کشد.دوره تحت حاد PAS حدود یک سال طول می کشد ، پس از آن حالت متانت دیگر به شدت غیر قابل تحمل است. PAS تقریباً در عرض 3-5 سال برطرف می شود. با این حال ، هنگامی که الکل مصرف می شود ، وضعیت مرکز لذت تقریباً بلافاصله به حالت قبل برمی گردد. همچنین لازم به ذکر است که کنترل مصرف الکل به هیچ وجه بازگردانده نمی شود و فرد طوری شروع به نوشیدن می کند که گویی هیچ دوره هوشیاری وجود نداشته است. بنابراین ، در مورد اعتیاد به الکل ، باید یکبار برای همیشه مصرف آن را متوقف کنید.

بنابراین ، از نظر بیولوژیکی ، الکلیسم نه تنها به معنای ناتوانی در کنترل مصرف الکل (که به هیچ وجه قابل درمان نیست) است ، بلکه به معنی حالت غیرقابل تحمل یا غیرقابل تحمل سیستم عصبی در هوشیاری به شکل PAS است. و درمان اعتیاد به الکل در این مورد قطع کامل مصرف الکل و ترمیم تدریجی سیستم عصبی با دوره هوشیاری خواهد بود. تا به امروز هیچ راه دیگری ابداع نشده است.

احتمالاً ، این منطق توسط متخصصین مواد مخدر شوروی مورد استفاده قرار گرفت و سیستم LTP (داروخانه های پزشکی و کار) را سازماندهی کرد. این فرد چندین سال از نوشیدن الکل جدا بود ، در این مدت مجبور شد تحت PAS قرار گیرد و از لحاظ تئوری ، پس از "رهایی" نمی تواند آزادانه از آن استفاده کند. با این حال ، در عمل ، این سیستم کاملاً بی اثر بود و درصدی حتی کمتر از سطح "بهبودهای خود به خودی" نشان می داد (هنگامی که فرد به طور کامل نوشیدن مشروب را بدون کمک هیچکس متوقف کرد - به هر حال ، بیش از 2 نفر) ٪ معتادان به الکل قادر به این کار هستند). متخصصان مواد مخدر شوروی این واقعیت را در نظر نگرفتند که اعتیاد به الکل ، علاوه بر بیولوژیکی ، یک جزء دیگر نیز دارد - روانی.

فرد از الکل برای تأثیرات روانی مختلف استفاده می کند - از بین بردن استرس و تنش ، بهبود خلق و خو ، تسکین حالات احساسی دشوار ، تثبیت عزت نفس ، آرامش ، کسب معنا در زندگی و غیره. اما در عین حال ، توانایی های خود فرد برای کنترل وضعیت روانی خود به تدریج از بین می رود. و استراحت و تسکین استرس به تنهایی ، بدون الکل ، آرامش ، شادی ، تثبیت عزت نفس ، غلبه بر عقده ها و غیره برای فرد روز به روز دشوارتر می شود. به تدریج ، این توانایی ها به طور کامل از بین می روند و فرد از نظر روانی کاملاً وابسته به الکل می شود. هنگامی که او تصمیم می گیرد مشروب خوردن را متوقف کند ، خود را در منطقه ای از شرایط روانی شدید می بیند که کنار آمدن با آن برای او دشوار است ، مانند استرس ، احساسات منفی ، اعتماد به نفس پایین ، احساس بی معنی بودن و غیره. این حالت به تدریج در طول زمان تجمع می یابد و هنگامی که استرس روانی به حد تحمل مرزی خاصی می رسد ، فرد مجبور می شود برای از بین بردن این استرس روانی الکل مصرف کند.

از بین بردن توانایی مدیریت وضعیت روانی بدون الکل جزء روانی الکلیسم است. و بر خلاف کار مرکز لذت ، این توانایی های روانی با هوشیاری بهبود نمی یابند - این کار خاصی می طلبد. سپس درمان اعتیاد به الکل از نظر روانشناختی یک کار ویژه برای بازگرداندن توانایی های روانی برای دریافت شادی و رضایت از زندگی ، مدیریت احساسات ، رفع استرس و استراحت و غیره بدون نوشیدن الکل است. چنین کاری برای بازگرداندن روان فرد در بین متخصصان اعتیاد معمولاً بهبودی نامیده می شود.

در موارد "غیر فعال" وابستگی روانی ، چنین کارهایی برای بهبود می تواند با یک روانشناس فردی انجام شود ؛ در موارد دشوارتر ، برنامه های روانشناختی فشرده مورد نیاز است (برنامه های بازتوانی روانی از وابستگی به الکل).علاوه بر این ، دوره های کوتاه فشرده چنین کمک های روانی در نهایت تأثیر کمی دارد. برای نتیجه خوب ، کار طولانی مدت برای بهبود مورد نیاز است.

یکی دیگر از اجزای مشروبات الکلی وجود دارد - بخش اجتماعی. محیط معتاد به استفاده از آن "عادت" می کند. به نوعی برای او مفید است: می توانید مشکلات خود را روی آن بنویسید ، می توانید معتاد را کنترل کنید ، او را تحت تسلط خود درآورید ، می توانید ماموریت زندگی خود را در نجات او از اعتیاد به الکل و غیره پیدا کنید. و وقتی استفاده از آن را متوقف می کنید ، همه این مزایا از بین می رود. محیط فوری نیز ، بستگی به استفاده از فرد مبتلا به الکل دارد. و وقتی استفاده از آن را متوقف کنید ، افراد محیط ناخودآگاه آن را به خرابی جدیدی تحریک می کنند. درمان مولفه اجتماعی اعتیاد به الکل این است که روابط جدیدی را با محیط جدید ایجاد کنید ، جایی که نه اتهام ، نارضایتی ، کنترل ، نجات و دستکاری ، بلکه احترام ، برابری ، عشق و آزادی غلبه خواهد داشت.

خلاصه کردن ، می توان خلاصه کرد که الکلیسم یک پدیده پیچیده و پیچیده با اجزای بیولوژیکی ، روانی و اجتماعی است. و بنابراین ، درمان اعتیاد به الکل نه تنها اقدامات متوقف کردن نوشیدن (ترک مشروبات الکلی با کدگذاری بعدی یا "اژدر") ، بلکه یک برنامه جامع بلند مدت برای بازگرداندن وضعیت روانی و هماهنگ سازی روابط اجتماعی خواهد بود.

در این مورد ، قطع مصرف هدف درمان نیست ، بلکه شرط شروع آن است. هدف واقعی بهبودی از اعتیاد به الکل یک زندگی هوشیار است که شادی و رضایت را به ارمغان می آورد ، با یک حالت روانشناختی درونی هماهنگ و روابط هماهنگ با دیگران ، هنگامی که تمایلی به بازگشت به مصرف وجود ندارد. به عبارت دیگر ، هدف ترک سیگار نیست ، بلکه تشنگی نیست

دنباله ارائه کمک به اعتیاد به الکل به شرح زیر است: کمک پزشکی برای رهایی از مشروبات الکلی و رفع خماری ، برنامه توانبخشی برای تثبیت وضعیت روانی ، همکاری طولانی مدت با روانشناس برای بازگرداندن روان و هماهنگ سازی روابط با عزیزان یکی

درمان جزیی یا عدم درمان اعتیاد به الکل: ترک ساده مشروبات الکلی بدون اقدامات پیشگیرانه از روشهای جدید ، روشهای پیشنهادی-منع کننده (کدگذاری ، بایگانی ، اژدر و غیره) بدون کمک در تثبیت وضعیت روانی ، برنامه های کوتاه مدت توانبخشی بدون حمایت روانشناختی بلند مدت. تنها مجموعه ای از این اقدامات و سایر اقدامات را می توان درمان کامل برای الکلیسم نامید.