علامت "پنهان کردن" چیست؟

2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44

این زبان در همه ارتباطات استفاده نمی شود

جویس مک دوگال

مقاله به وضعیتی می پردازد که مراجعه کننده علائم خود را به عنوان یک مشکل به درمانگر "می آورد". به طور کلی ، این یک روش نسبتاً متداول برای درمان است. هنگامی که خود مشتری با درخواست علامت دار به رواندرمانگر / روانشناس مراجعه می کند ، به عنوان یک قاعده ، او قبلاً مشکوک است که علامت او مربوط به ویژگی های روانی اوست و آماده کار در الگوی روانی شکل گیری علائم است.

در این مقاله ، علامت به معنای وسیع در نظر گرفته می شود - به عنوان هر پدیده ای که باعث ناراحتی ، تنش ، درد به خود مراجعه کننده یا محیط نزدیک او می شود. در این مورد ، یک علامت را می توان نه تنها به عنوان علائم جسمی ، روان تنی ، روانی ، بلکه علائم رفتاری نیز درک کرد. (به مفهوم یک علامت به عنوان یک پدیده سیستمیک پیچیده نگاه کنید.)

روانشناس / روان درمانگر به دلیل شایستگی حرفه ای خود با علائم روان تنی ، روانی و رفتاری سروکار دارد. علائم جسمی حوزه تخصص حرفه ای پزشک است.

علائم جسمانی و روان تنی در تظاهرات بالینی مشابه است ، با شکایت مراجعه کننده از درد در اندام ها و سیستم های مختلف بدن ظاهر می شود. تفاوت آنها در این است که علائم روان تنی ماهیت روان زایی دارند (مشروط به لحاظ روانی) ، اگرچه خود را از نظر جسمی نشان می دهند. در این راستا ، علائم روان تنی در حوزه مورد علاقه حرفه ای روانشناسان و پزشکان قرار می گیرد.

علائم روانی اغلب با ناراحتی ایجاد می شود. مثالها: فوبیا ، وسواس ، اضطراب ، بی تفاوتی ، احساس گناه …

علائم رفتاری با انحرافات مختلف در رفتار مشتری نشان داده می شود و تا حد زیادی نه با خود مراجعه کننده ، بلکه با سایر افراد تداخل دارد. به همین دلیل ، بیشتر اوقات مشتری خود به متخصص مراجعه نمی کند ، اما بستگان وی با درخواست "کاری با او انجام دهید …". نمونه هایی از این نوع علائم عبارتند از پرخاشگری ، بیش فعالی ، انحراف … علائم رفتاری ، به دلیل جهت گیری "ضد اجتماعی" خود ، خواسته های زیادی را در مورد موقعیت حرفه ای و شخصی درمانگر مطرح می کنند ، منابع درک و پذیرش مراجعه کننده را "به چالش می کشند". ()

علائم همیشه مرتبط با درد نیستند. گاهی اوقات حتی خوشایند هستند ، مانند خودارضایی اجباری. با این حال ، نگرش آگاهانه خود مشتری و (یا) محیط نزدیک او نسبت به آنها همیشه منفی است.

این علامت با موارد زیر مشخص می شود:

· تأثیر نسبتاً قوی بر دیگران ؛

· او غیر ارادی است و نمی تواند توسط مشتری کنترل شود.

· علامت توسط محیط ثابت می شود ، مراجعه کننده به دلیل علامت مزایای ثانوی را به دست می آورد.

· رفتار علامتی می تواند برای سایر اعضای خانواده مفید باشد.

هنگام کار با یک علامت ، باید تعدادی از قوانین را به خاطر بسپارید. این دستورالعمل ها نتیجه تمرینات روان درمانی من با مراجعانی است که علامت دار هستند. آن ها اینجا هستند:

علامت یک پدیده سیستمیک است

اغلب ، هنگام کار با مشتریان ، وسوسه ای وجود دارد که یک علامت را به عنوان چیزی مستقل در نظر بگیریم ، فاقد هر گونه ارتباط معنایی با سیستم (ارگانیسم ، سیستم خانواده).

با این حال ، علامت همیشه باید نه به عنوان یک پدیده جداگانه ، بلکه به عنوان عنصری از یک سیستم وسیع تر تلقی شود. این علامت هرگز به صورت خودکار ظاهر نمی شود ، بلکه در بافت سیستم "بافته" می شود. این علامت برای سیستم در این دوره از وجود ضروری و مهم است. از طریق آن ، او وظایف مهمی را برای خود تعیین می کند. این سیستم دارای حکمت حیاتی است و علامتی را که در این مرحله از عملکرد برای زندگی خطرناک است ، "انتخاب" می کند. یک اشتباه روان درمانی این است که علامت را به عنوان یک پدیده مستقل و مستقل در نظر بگیرید و سعی کنید بدون درک اهمیت آن برای سیستم از شر آن خلاص شوید. این علامت هرگز نباید مستقیماً توسط درمانگر مورد حمله قرار گیرد.حذف چنین علامتی اغلب منجر به تجزیه سایکوتیک مراجعه کننده می شود ، حذف علامت او را از یک مکانیسم محافظ حیاتی محروم می کند (به جزئیات بیشتر G. Ammon مراجعه کنید. درمان روان تنی).

علامت یک شکل در حال رشد در زمینه روابط است

این علامت در یک فضای "غیرانسانی" رخ نمی دهد. او همیشه یک پدیده "مرزی" است. این علامت در "مرز رابطه" ظاهر می شود ، تنش تماس با دیگری را نشان می دهد. نمی توان با هری سالیوان موافق بود ، او معتقد بود که همه آسیب های روانی بین فردی هستند. بنابراین روان درمانی یک علامت هم از نظر اهداف و هم از نظر امکانات بین فردی است.

هنگامی که ما برای آشکار کردن ماهیت یک علامت دست به کار می شویم ، قبل از هر چیز لازم است که اصل تأثیر آن بر افراد اطرافمان را عملی کنیم: چه احساسی دارید؟ خطاب به کیست؟ چگونه بر دیگری تأثیر می گذارد؟ پیام او چیست ، می خواهد به دیگری چه بگوید؟ چگونه او پاسخی را بسیج می کند؟ او چگونه زمینه روابط معنادار را ایجاد می کند؟

پشت هر علامتی سایه یک شخص مهم وجود دارد

این دیگری برای مشتری شخصی نزدیک به او است. برای بستن افراد است که ما بیشترین نیازها را داریم و بر این اساس در صورت ناامیدی آنها شکایت می کنیم. با عزیزان است که ما بیشترین شدت احساسات را داریم. یک فرد خارجی ، یک فرد بی اهمیت باعث ایجاد احساسات نمی شود ، ادعا می کند ، قدرت آنها با نزدیک شدن به فرد افزایش می یابد. این برای یک عزیز است که یک علامت به عنوان راهی برای جلب توجه به برخی از نیازهای مهم برآورده نشده برای او هدایت می شود.

علامت پدیده برخورد ناموفق با دیگری است

نیازهای ما به حوزه (محیط) و اکثر آنها اجتماعی است. در نتیجه ، حوزه نیازها اغلب حوزه روابط است. این علامت نشان دهنده یک نیاز مأیوس کننده است ، همانطور که در بالا ذکر شد ، به سمت یک شخص مهم هدایت می شود. از طریق یک علامت ، می توانید برخی از نیازهای خود را برآورده کنید ، که به دلایلی در روابط مستقیم با عزیزان برآورده نمی شود. همیشه در پشت علامت وجود دارد. و اگرچه علامت یک راه غیر مستقیم و دوراهی برای برآوردن این نیاز است ، با این وجود ، این راه اغلب تنها راه ممکن برای برآوردن نیاز در شرایطی است که برای یک فرد ایجاد شده است. این دقیقاً غیرممکن بودن ملاقات با دیگری است که در آن می توان نیاز مهمی را برای مشتری برآورده کرد ، او را به راهی غیر مستقیم و علامتی برای ارضای آن سوق می دهد.

علامت یک آسیب شناسی روانی نیست ، بلکه آسیب شناسی تماس است

این ایده به وضوح در درمان گشتالت ارائه می شود ، که نه بر ساختار شخصیت مراجعه کننده ، بلکه بر روند عملکرد وی متمرکز است.

در درمان گشتالت ، علامت نوعی تشکیل خارجی نیست که باید از بین برود ، بلکه راهی برای تماس با فردی است که برای مراجعه کننده اهمیت دارد.

هر علامتی از نظر تاریخی چیزی است که زمانی وسیله ای خلاقانه بود و سپس به یک نشانه محافظه کار و سخت تبدیل شد. این یک شکل قدیمی ، در حال حاضر ناکافی برای انطباق با واقعیت است. وضعیتی که علامت را تحریک می کند مدتهاست تغییر کرده است ، اما شکل منجمد پاسخ باقی مانده است ، که در علامت تجسم یافته است.

علامت یک راه ارتباطی است

جویس مک دوگال در کتاب خود تئاترهای بدن می نویسد: وقتی برای بیمارانم نیاز ناخودآگاه به حفظ بیماری های آنها پیدا کردم ، این یک کشف مهم برای من بود.

عملکرد فوق برای برآوردن نیازهای مهم بین فردی از طریق یک علامت توسط زیگموند فروید کشف شد و مزیت ثانویه این بیماری نامیده شد. فرد وقتی به دلایلی (شرم برای قدردانی ، ترس از طرد شدن ، درک نشدن و غیره) به آن متوسل می شود ، سعی می کند چیزی را نه با کلمات ، بلکه از طریق یک علامت یا بیماری به شخص دیگری منتقل کند.

برای درک مشکل مزایای ثانویه بیماری ، دو وظیفه اصلی باید در درمان حل شود:

· تعیین نیازهایی که با روش علامتی برطرف می شوند.

· به دنبال راه هایی برای برآوردن این نیازها به روش دیگر (بدون مشارکت علائم) باشید.

هر علامتی:

· "به مشتری اجازه می دهد تا از موقعیت ناخوشایند یا حل مشکل پیچیده دور شود."

· این فرصت را برای او فراهم می کند که مراقبت ، محبت ، توجه دیگران را دریافت کند ، بدون اینکه مستقیماً در مورد آن س askingال کند.

· به او شرایط می دهد تا انرژی روانی لازم برای حل مشکل را تغییر دهد یا درک خود را از وضعیت تجدید نظر کند.

· به مشتری انگیزه می دهد تا خود را دوباره به عنوان یک شخص ارزیابی کند یا الگوهای رفتاری عادی را تغییر دهد.

· نیاز را برآورده می کند تا شرایطی را که دیگران و خود او به مشتری تحمیل می کنند برآورده کند.

علامت متنی است که نمی توان آن را تلفظ کرد

وقتی یک نفر سعی می کند چیزی را نه با کلمات ، بلکه با یک بیماری به دیگران منتقل کند ، می توان به عنوان یک ارتباط در نظر گرفت. به عنوان مثال ، هیچ راهی برای امتناع از چیزی (ناشایست) وجود ندارد ، اما اگر بیمار شوید ، همه می فهمند. بنابراین ، شخصی مسئولیت آنچه را که به دیگری اعلام می کند سلب می کند و تقریباً غیرممکن است که او را رد کند.

یک علامت یک فانتوم است که در پشت آن مقداری واقعیت پنهان است و در عین حال - بخشی از این واقعیت ، نشانگر آن است. علامت پیامی است که به طور همزمان چیز دیگری را می پوشاند ، که در حال حاضر برای شخص غیرممکن است که آن را درک کرده و تجربه کند. این علامت به طور معجزه آسایی رفتار اعضای کل سیستم را سازماندهی می کند ، آن را به روشی جدید ساختار می دهد.

بنابراین ، علامت یک روش نسبتاً قوی برای دستکاری دیگری است ، اما در روابط صمیمی رضایت نمی دهد. شما هرگز نمی دانید که شریک زندگی شما واقعاً با شما است یا علامتی دارد ، یعنی شما را دوست دارد یا از سر احساس گناه ، وظیفه یا ترس با شما می ماند؟ علاوه بر این ، با گذشت زمان ، دیگران به زودی به این روش تماس عادت می کنند و دیگر با چنین آمادگی برای برآوردن نیاز سازمان یافته واکنش نشان نمی دهند ، یا به ماهیت دستکاری کننده آن "پی نمی برند".

علامت یک پیام غیر کلامی از ذهن ناخودآگاه است

مشتری همیشه به دو زبان کلامی و جسمانی صحبت می کند. مشتریانی که از روش تماس علامتی استفاده می کنند ، روش ارتباطی غیرکلامی را برای ارتباط انتخاب می کنند. رایج ترین روش تماس زبان بدن است. این روش از نظر وجود شناسی زودتر ، کودکانه است. او در دوره پیش کلامی رشد کودک پیشرو است. در صورت بروز مشکلات خاص در تماس بین مادر و کودک (در مورد این موضوع در کتاب ج. مک دوگال "تئاترهای بدن" بیشتر بدانید) ، دومی ممکن است یک سازمان روان تنی از شخصیت ایجاد کند. پدیده شناخته شده شخصیت سازمان یافته روانی ، الکسی تایمیا است ، به عنوان ناتوانی در توصیف حالات احساسی فرد از طریق کلمات. آن دسته از مراجعانی که از لحاظ روانی سازماندهی نشده اند ، برای حل تعارض به روش علامتی متوسل می شوند ، به عنوان یک قاعده ، به مرحله ارتباط قبل از کلامی عقب می روند.

علامت یک پیام رسان با اخبار بد است. با کشتن او ، ما راه فرار از واقعیت را برای خود انتخاب می کنیم

یک علامت همیشه یک پیام است ، این یک علامت برای دیگران و برای خود مشتری است. آنچه در ما متولد می شود پاسخ ما به تأثیر جهان خارج است ، تلاشی برای بازگرداندن تعادل. از آنجایی که در هر علامتی مشکلی وجود دارد و راه حلی برای این مشکل وجود دارد ، مهم است که این پیامها را نادیده نگیرید ، بلکه آنها را بپذیرید و معنای آنها را در زمینه داستان شخصی مشتری متوجه شوید.

فروید و بریر دریافتند علائم بیماران زمانی که می توانند عملکرد خود را با بیوگرافی و وضعیت زندگی مراجعه کننده مرتبط کنند ، غیر منطقی و غیرقابل درک خود را از دست می دهند.

علامت ، همانطور که در بالا ذکر شد ، عملکرد محافظتی مهمی دارد.مراجعه کننده ، با استفاده از روش عملکرد علامتی ، به طور مستقیم (اما هنوز) برخی از نیازهای مهم خود را برآورده نمی کند. بنابراین ، در هیچ موردی نمی توان علامتی را بدون درک نیاز مأیوس کننده در پشت آن و بدون ارائه راه دیگری برای ارضای این نیاز به مراجعه کننده ، از بین برد.

درمان با قطع عضو از طریق مداخله جراحی یا دارویی پزشک ، بیمار را (به سادگی به عنوان حامل علائم) از علائم خلاص نمی کند. درمان تجزیه و تحلیل تجربیات و رفتار مشتری است تا به او کمک کند از تعارضاتی که متوجه نمی شود و تکرارهای غیر ارادی رفتار که علائم او را تعیین می کند ، آگاه شود.

همانطور که G. Ammon می نویسد ، از بین بردن ساده علائم نمی تواند چیزی به همراه داشته باشد و نمی تواند یک زندگی زنده را از یک زندگی غیر زنده ایجاد کند.

این علامت به فرد اجازه نمی دهد زندگی کند ، اما به او اجازه می دهد زنده بماند

این علامت با احساسات ناخوشایند ، اغلب دردناک ، ناراحتی ، تنش ، اضطراب همراه است. تقریباً هر علامتی از اضطراب حاد نجات می یابد ، اما در عوض آن را مزمن می کند. این علامت از درد حاد جلوگیری می کند و آن را قابل تحمل و تحمل می کند. این علامت فرد را از لذت زندگی محروم می کند و زندگی را پر از رنج می کند.

علامت نوعی از زندگی است که به فرد اجازه می دهد تا قسمتی از تعارض را حل کند بدون اینکه خود مشکل را حل کند و چیزی را در زندگی خود تغییر ندهد.

یک علامت ، پرداخت هزینه برای فرصتی است که چیزی را در زندگی شما تغییر نمی دهد

با استفاده از روش عملکرد علامتی ، مراجعه کننده از تجربیات مهم زندگی خود اجتناب می کند و آنها را به ناحیه نگرانی های مربوط به علامت خود منتقل می کند. به جای پرسیدن "من کیستم؟" در ارتباط با مشتری با ترس وجودی ، س "ال "چه بلایی سر من آمده است؟" ظاهر می شود ، که او دائماً به دنبال پاسخ است. همانطور که گوستاو آمون در کتاب روان درمانی خود می نویسد ، پرسش از هویت شخصی توسط مشتری با س aboutالی در مورد علائم وی جایگزین می شود.