2024 نویسنده: Harry Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 15:44
نویسنده: واسیلاکی ایرینا
اگر کودکی مجاز به تعلق به خود و گروه سنی خود نباشد ، به چه کسی اجازه تعلق دارد؟
مامان
مامان اجازه می دهد کودک فقط متعلق به خودش باشد. او کودک را بین خود و دنیای خارج قرار می دهد تا از خود در برابر این جهان محافظت کند.
او دلایل خاص خود را برای این امر دارد ، که بر نگرش او نسبت به کودک تأثیر می گذارد. نباید او را سرزنش کنید! (متخصصان به شما در درک این دلایل و شکل دادن به تجربیات جدید کمک خواهند کرد.)
با تحسین به کودک نگاه می کند و می گوید:
- تو تنها تکیه گاه من هستی! - من بدون تو چکار می کردم؟ - تو مثل بقیه نیستی. شما از بقیه متمایز هستید زیرا من مادر شما هستم.
کودکان در گروه سنی خود در یک پله قرار دارند. از این نظر آنها برابرند. تفاوت آنها می تواند در مهارت ها ، مهارت ها ، توانایی ها باشد. یکی می تواند کاری را انجام دهد که دیگری نمی تواند. با تبادل تجربه در حین بازی ، برقراری ارتباط ، آنها یاد می گیرند که از یکدیگر ارتباط برقرار کنند.
با تاکید بر برتری کودک نسبت به همسالان خود ، مادر ناخودآگاه او را بالاتر از آنها قرار می دهد ، و گاهی اوقات در سطح خود قرار می گیرد. کودک فرصتی برای زندگی در تمام مراحل بزرگ شدن در کنار همسالان ندارد. و این تجربه برای ایجاد روابط موثر در بزرگسالی برای همه ضروری است.
مادر با محاصره کودک از این دنیا ، او را در معرض ضربه های شرایط زندگی قرار می دهد:
- شما منحصر به فرد هستید ، بنابراین دوست نباشید ، با این یا این ارتباط برقرار نکنید. - من از شما این انتظار را نداشتم! شما توانایی یا توانایی بیشتری دارید!
یک پسر یا دختر بزرگسال تجربه ادغام در جامعه را ندارد ، توانایی کنار آمدن ، مقاومت ، دفاع از دیدگاه خود را ندارد ، زیرا آنها متعلق به مادر خود هستند ، و نه خودشان.
- من همیشه با همسالانم متفاوت بودم ، نمی دانستم چگونه با آنها ارتباط برقرار کنم. مامان با افتخار گفت که من مثل آنها نیستم. من یک "کلاغ سفید" هستم ، - مرد جوان با خود گفت.
او حرفه ای امیدوار کننده (پول) دارد ، اما در آن و در زندگی شخصی خود موفق نیست. ازدواج دوم ، وام و اعتقادی که توسط مادرم تقویت شده است که او مانند بقیه نیست.
هیچ تجربه ای از برقراری ارتباط با همسالان وجود ندارد ، بلکه تنها تجربه ارتباط با مادر وجود دارد
خط پایین. اگر این ممنوعیت در دوران کودکی شما بود ، پس به خود بگویید:
- من به خودم اجازه می دهم که دوستان زیادی داشته باشم! - من به خودم اجازه می دهم که حلقه اجتماعی خودم را تشکیل دهم! - من به خودم اجازه ملاقات با افراد جدید را می دهم! - من به خودم اجازه می دهم یک رابطه شاد جدید ایجاد کنم!
همه ما در این دنیا زندگی می کنیم. این برای همه ما مشترک است. و هریک از ما به طور مساوی حق این زندگی را داریم. هیچ استثنائی وجود ندارد.
منتخبی از مقالات در این زمینه
توصیه شده:
ممنوعیت والدین در مورد ثروت
مورد از تمرین (من با اجازه مشتری می گویم) من در صورت درخواست با یک مشتری کار کردم تا درآمد او را 2-3 برابر افزایش دهم. طبق طرح استاندارد مشورت شده است. انگیزه ، ترس ، ضربه … ما با عزت نفس کار کردیم. و البته اعتقادات در کمال تعجب ، باورهای منفی کمی وجود داشت.
یادداشتی برای والدین "ویژگی های دوران نوجوانی". توصیه هایی برای والدین
نوجوانی به طور سنتی سخت ترین دوران آموزشی محسوب می شود. مشکلات این سن تا حد زیادی با بلوغ به عنوان علت انواع ناهنجاری های روانی و فیزیولوژیکی مرتبط است. در طول رشد سریع و بازسازی فیزیولوژیکی بدن ، نوجوانان ممکن است اضطراب ، افزایش تحریک پذیری و کاهش عزت نفس را تجربه کنند.
خودت نباش
این مربوط به خیلی وقت پیش است. من به گروهی رفتم و از من دعوت شد تا به عنوان جایگزین در یک صورت فلکی شرکت کنم. حالا حتی یادم نمی آید که کدام شخصیت انتخاب شده ام. اما آنچه در این نقش برای من اتفاق افتاد ، سالهاست که به وضوح به خاطر دارم. در ابتدا همه چیز طبق معمول پیش رفت ، شخصیت من با آرامش در میان دیگر چهره ها در اتاق قدم زد.
ممنوعیت خواسته ها ، ممنوعیت احساسات
امروز می خواهم به موضوع کلمات ، عباراتی که والدین به کمک آنها با فرزندان خود ارتباط برقرار می کنند ، بپردازم. "چه کسی اهمیت می دهد که شما چه می خواهید!" - ما بیش از یک بار از والدین ، دوستان ، همکاران شنیده ایم. آنها گفتند:
برای خودت متاسف باشی یا برای خودت دلسوزی نکنی؟
این به چه معناست - شما نمی توانید برای خود متاسف شوید و باید از شر این خواسته خلاص شوید؟ چه موقع برای خود متاسف باشید و چه زمانی نه؟ در فرهنگ ما مرسوم است که از دیگران (دوستان ، آشنایان ، همکاران ، گاهی حتی رهگذران) شکایت کرده و برای خود متاسف باشید.
